J. P. Coen had voor mij als kind al een goede klank. De muziekschool van mijn geboorteplaats Haarlem was in de J. P. Coen school gevestigd en mijn eerste ‘achter op de fiets’ vriendje heette Coen. In de geschiedenislessen van de lagere school werd dit positieve beeld uitgebreid met de verhalen van de V. O. C. zonder enige vorm van kritiek.

Ik ben als kind langdurig opgevangen door een Indische familie. Hun invloed op mijn opvoeding was groot en ik was een buigzaam en nieuwsgierig kind. Zij vonden het plezierig dat ik veel vragen stelde. Zij maakten mij meer wijs over Indonesië dan ik ooit op school heb kunnen leren.

De Indische gemeenschap hielden grote partijen en bijeenkomsten waarvan ik een aantal heb kunnen bezoeken. Soms verzorgden we met de nichtjes van de familie, waarin ik was opgenomen, de dans optredens of de catering voor zulke partijen.

Toen ik 17 jaar was en op een partij van ex K. N. I. L. militairen werd gevraagd om hen te bedienen heb ik deze mannen in uniform het hemd van het lijf gevraagd over de periode na de 2e wereldoorlog. Dat stuitte op grote weerstand. Ik moest genoegen nemen met afwimpeling, flauwekul en misleiding en dat maakte mij nog nieuwsgieriger dan ik al was. Ik kreeg langzamerhand in de gaten dat er veel schaamtevolle gebeurtenissen in de vaderlandse geschiedschrijving bedekt zijn gebleven. In de loop van de jaren heb ik stukje bij beetje de geschiedenis van J. P. Coen, de V. O. C. en de Nederlandse betrekkingen bij Indonesië leren kennen.

In 1982 kwam ik in de J. P. Coenstraat in Utrecht wonen. Lombok was toen echt nog, in de woorden van die tijd, een achterbuurt. Misschien omdat ik al een mixed culture opvoeding had genoten ging ik bijna vanzelfsprekend direct contact aan met de mensen die om mij heen woonden met uiteenlopende culturele achtergronden. Ook de racistische agressieve contacten waren niet te vermijden. Er was een grote aanhang van de Centrumpartij actief in de buurt.

In diezelfde begin jaren 80 hebben een aantal linkse actievoeders uit Lombok een poging gewaagd om de naam van de straat te veranderen. Op een aantal straatnaambordjes waren bloeddruppels geschilderd, refererend aan de gewelddadige handelingen van Coen in Indonesië aan het begin van de 17e eeuw. De aanleiding van deze actie was zelfs toen nog voor veel buurtgenoten nieuws. Het lukte niet de straatnaam te veranderen. Wat mij betreft, des te beter. Ik denk dat het goed is de geschiedenis in het bewustzijn te houden van zoveel mogelijk mensen.

Vanuit mijn persoonlijke achtergrond voel ik een sterke noodzaak om iets te maken als eerbetoon aan de Indonesische cultuur. De oudere Indische mensen, die mij daarin hebben opgevoed raken op hoge leeftijd of zijn in de afgelopen jaren overleden. Het werd tijd om uitdrukking te geven aan mijn dankbaarheid voor hun opvoeding aan mij.

Ik heb een onzijdig, misschien zelfs intercultureel karakter ontwikkeld. Dit karakter onder de naam ‘Imme’ heb ik in 12 episodes uitgewerkt in schilderijen van 80 x 45 centimeter.

Of Imme de ‘Elkerlijk’ kan zijn van de 21e eeuw in Nederland en in Indonesië, wil ik gaan onderzoeken. Uit de J. P. Coenstraat schrijven 12 bewoners hun interpretaties bij de beelden en deze nemen we mee op reis. Aan deze productie doen ook 2 professionele schrijvers mee: Laksmi Pamuntjak uit Jakarta en Marleen van Geffen uit Utrecht.

Sylvia Volkert, van de bibliotheek Utrecht, domein cultuur en ontmoeting en geboren in Indonesië en ik gaan van 6 april tot 26 april naar zuid Jakarta. We zijn uitgenodigd door het cultureel centrum Utan Kayu, Salihara. Jotja Bessems gaat ook mee naar Jakarta. Zij zal op film vastleggen welke verhalen en interpretaties bij de Imme iconen opborrelen als we ze daar laten zien. Hiernaast maakt ze een persoonlijke film rondom dit project.

We nemen ook muziek mee op CD van Tjitze Vogel en Carlijn Metselaar. Zij maakten beiden 6 composities bij de 12 episodes.
De uitvoering is van Eimear Reidy, Agnieszka Oszanca, beiden op cello en van Emilio Megia op blokfluit.

In oktober 2009 kunt u een voor/hoorstelling bezoeken onder dezelfde naam ‘Imme’.
Muziek, film en vertelling komen dan samen in een productie waarmee we door o. a. Nederland gaan toeren.

Als u meer wilt lezen over dit plan dan kunt u doorklikken naar www.maanzaad.nl/Imme.php